Module: زیربرنامه های (پایتون): رویه ها و توابع - 1


Problem

1/11

زیر برنامه ها: مقدمه

Theory Click to read/hide

زیرروال ها

یک زیربرنامه قسمت جداگانه ای از برنامه است که نام دارد و وظیفه جداگانه خود را حل می کند. زیربرنامه در ابتدای برنامه اصلی قرار دارد و با تعیین نام می توان آن را از برنامه اصلی راه اندازی کرد.

استفاده از برنامه های فرعی به شما امکان می دهد در صورت نیاز به نوشتن کد مشابه در مکان های مختلف برنامه، از تکرار کد جلوگیری کنید. 
کتابخانه‌هایی که به یک برنامه وارد می‌شوند (مثلاً ریاضی کتابخانه ریاضی) از زیر روال‌هایی تشکیل شده‌اند که قبلاً توسط شخصی کامپایل شده‌اند. برنامه نویسان نیازی ندارند به الگوریتم هایی که پیاده سازی می کنند فکر کنند، بلکه به سادگی آنها را اعمال می کنند و فقط به این فکر می کنند که دقیقاً چه کاری انجام می دهند. این یک صرفه جویی بزرگ در زمان است. نیازی به نوشتن الگوریتمی نیست که قبلا توسط شخص دیگری نوشته شده باشد.

هر زیربرنامه فقط باید یک کار انجام دهد،  یا فقط چیزی را محاسبه کنید، یا مقداری داده را خروجی بگیرید، یا کار دیگری انجام دهید. 

دو نوع زیر روال وجود دارد - روش‌هاو عملکرد.
.
رویه‌های فرعی برخی اقدامات را انجام می‌دهند، مانند نمایش یک نتیجه بر روی صفحه به شکلی خاص (یک مثال ساده، عبارت print() یک روش فرعی استاندارد است که داده‌ها را روی صفحه چاپ می‌کند).

زیرروال های تابع نتیجه ای را برمی گرداند (عدد، رشته کاراکتر و غیره) که می توانیم در برنامه اصلی استفاده کنیم.

بیایید سعی کنیم یک روش ساده بنویسیم:
فرض کنید باید رشته "Error" را روی صفحه نمایش دهیم هر بار که ممکن است به دلیل خطای کاربر خطایی در کد رخ دهد، مثلاً وقتی داده های نادرست وارد می کند.
این را می توان با نوشتن بیانیه انجام داد print("خطا") و حالا تصور کنید که چنین خطی باید در بسیاری از جاهای برنامه درج شود. البته، شما فقط می توانید آن را در همه جا بنویسید. اما این راه حل دو اشکال دارد.
1) این رشته بارها در حافظه ذخیره می شود.
2) اگر بخواهیم خروجی خطا را تغییر دهیم، باید این خط را در طول برنامه تغییر دهیم، که نسبتاً ناخوشایند است

برای چنین مواردی، مراحل لازم است.
یک برنامه با رویه ممکن است به شکل زیر باشد:
  def printError(): # شرح رویه چاپ ("خطا") ... printError() # روال را برای اجرا شروع کنید. # فقط نام رویه ای را که می خواهیم اجرا کنیم را مشخص کنید ... printError()
باید به خاطر بسپارید!
  1. روش با کلمه def شروع می‌شود (از انگلیسی - define - to define). بعد از نام رویه، براکت‌های خالی و دو نقطه نوشته می‌شود. . پارامترها را می توان در داخل براکت ها مشخص کرد (در ادامه در مورد آن صحبت خواهیم کرد).
  2. همه عباراتی که در یک رویه اجرا می شوند تورفتگی دارند. 
  3. برای اجرای یک رویه، در برنامه اصلی باید آن را با نام صدا بزنید و به یاد داشته باشید که پرانتز بنویسید!
  4. می‌توانید هر چند بار که بخواهید یک رویه را در یک برنامه فراخوانی کنید.

Problem

رویه ای بنویسید که عبارت "خطا" را نمایش دهد. تقسیم بر صفر! نام صحیح رویه را بدهید.