زیرروال ها
یک زیربرنامه قسمت جداگانه ای از برنامه است که نام دارد و وظیفه جداگانه خود را حل می کند. زیربرنامه در ابتدای برنامه اصلی قرار دارد و با تعیین نام می توان آن را از برنامه اصلی راه اندازی کرد.
استفاده از برنامه های فرعی به شما امکان می دهد در صورت نیاز به نوشتن کد مشابه در مکان های مختلف برنامه، از تکرار کد جلوگیری کنید.
کتابخانه‌هایی که به برنامه وارد می‌شوند (به عنوان مثال، کتابخانه ریاضی
сmath.h) از برنامه‌های فرعی تشکیل شده‌اند که قبلاً توسط شخصی کامپایل شده‌اند. برنامه نویسان نیازی ندارند به الگوریتم هایی که پیاده سازی می کنند فکر کنند، بلکه به سادگی آنها را اعمال می کنند و فقط به این فکر می کنند که دقیقاً چه کاری انجام می دهند. این یک صرفه جویی بزرگ در زمان است. نیازی به نوشتن الگوریتمی نیست که قبلا توسط شخص دیگری نوشته شده باشد.
هر روال
فقط باید یک کار انجام دهد، یا فقط چیزی را محاسبه کنید، یا مقداری داده را خروجی بگیرید، یا کار دیگری انجام دهید.
برنامه های فرعی دو نوع هستند -
روش ها و
عملکرد.
زیربرنامه ها برخی از اقدامات را انجام می دهند، به عنوان مثال، نتیجه را به شکل خاصی روی صفحه نمایش می دهند (یک مثال ساده، عملگر
printf() یک زیربرنامه استاندارد است که اطلاعات را روی صفحه چاپ می کند)
زیرروال های تابع
نتیجه ای را برمی گرداند (عدد، رشته کاراکتر و غیره) که می توانیم در برنامه اصلی استفاده کنیم.
بیایید سعی کنیم یک روش ساده بنویسیم:
فرض کنید می خواهیم رشته "
خطا" هر بار که ممکن است به دلیل خطای کاربر خطایی در کد رخ دهد (مثلاً وقتی داده های نادرست وارد می کند)
این را می توان با نوشتن بیانیه انجام داد
cout << "خطا"؛
و حالا تصور کنید که چنین خطی باید در بسیاری از جاهای برنامه درج شود. البته، شما فقط می توانید آن را در همه جا بنویسید. اما این راه حل دو اشکال دارد.
1) این رشته بارها در حافظه ذخیره می شود
2) اگر بخواهیم خروجی خطا را تغییر دهیم، باید این خط را در طول برنامه تغییر دهیم، که نسبتاً ناخوشایند است
برای چنین مواردی، مراحل لازم است.
یک برنامه با رویه ممکن است به شکل زیر باشد:
#include<iostream>
با استفاده از namespace std.
void printError() // شرح رویه
{
cout << "خطا"؛ // body body - دستوراتی که رویه اجرا خواهد کرد
}
main()
{
...
printError() // روند اجرا را شروع کنید. ما فقط نام رویه ای را که می خواهیم اجرا کنیم را مشخص می کنیم.
...
printError()
...
}
این رویه با کلمه void شروع می شود. پس از نام رویه پرانتزهای خالی وجود دارد.
تمام دستوراتی که در یک رویه اجرا می شوند تورفتگی دارند.
روش‌ها قبل از تابع اصلی main()
نوشته می‌شوند
برای اجرای یک رویه، در برنامه اصلی باید آن را با نام صدا بزنید و به یاد داشته باشید که پرانتز بنویسید!
شما می توانید یک رویه را در یک برنامه هر چند بار فراخوانی کنید.