اعداد واقعی
در برنامه نویسی، همه اعداد اول از همه به اعداد صحیح (
صحیح) و کسری (
float) متمایز می شوند. ).
برای تعیین نوع متغیر شما، پایتون یک تابع
type() داخلی دارد:
<پیش>
نام = "ایوان"
چاپ(نوع(نام)) #صفحه نمایش <کلاس 'str'>
n=5
چاپ(نوع(n)) # <کلاس 'int'>
r=5.0
چاپ(نوع(r)) # <کلاس 'float'>
مقدار
5.0 عددی است که به صورت اعشاری نشان داده می‌شود. در برنامه نویسی، همه اعداد کسری اعدادی اعدادی هستند که در نمادشان یک نقطه اعشار وجود دارد. به چنین اعدادی
اعداد واقعی می گویند
عدد واقعی عددی است که دارای یک نقطه اعشار است. قسمت های اعداد صحیح و کسری با نقطه از یکدیگر جدا می شوند، نه مانند ریاضیات
کاما.
برای مثال، اعداد
\(1 \over 2\),
\(\sqrt 2\) اعداد واقعی هستند
int برای ذخیره چنین اعداد کافی نیست.
پایتون از نوع داده
float.
برای نمایش اعداد واقعی استفاده می کند.
حتی اگر قسمت کسری عدد برابر با صفر باشد، مانند متغیر
r در مثال، کامپایلر همچنان یک متغیر واقعی در حافظه ایجاد می کند. از آنجایی که در نماد عدد یک نقطه اعشار وجود دارد!. نقطه اعشار، همانطور که بود، سیگنالی برای مترجم است که باید یک متغیر واقعی ایجاد کند.
اعداد بسیار بزرگ و بسیار کوچک با استفاده از "نقطه شناور" نوشته می شود (به اصطلاح
قالب علمی).
در قالب علمی، یک عدد به صورت
مانتیسا(بخش مهمی از عدد)
و
نما نمایش داده می شود. هنگام نوشتن، آخوندک و نشانگر با حرف
e از یکدیگر جدا می شوند (تا حدی نشان دهنده 10 است).
برای مثال، می‌توانید مقدار بار یک الکترون (
\(1.60217662 \times 10^{-19}\) C) را در یک متغیر، نوشتن به شکل زیر ;
<پیش>
El = 1.60217662e-19
تقریباً تمام اعداد واقعی را نمی توان با دقت کامل در حافظه رایانه ذخیره کرد، زیرا تعداد محدودی بیت برای ذخیره سازی آنها اختصاص داده شده است.
بنابراین، هنگام محاسبه با اعداد واقعی، خطاهای ناشی از عدم دقت نمایش جمع می شوند. علاوه بر این، هر چه فضای کمتری اختصاص داده شود، این خطا بزرگتر خواهد بود.