فرهنگ لغت
بیایید نگاهی به یکی دیگر از انواع داده های ترکیبی پایتون، به نام
فرهنگ بیندازیم، که از آنجایی که مجموعه ای از اشیاء است شبیه به یک لیست است.
لغت نامه ها و فهرست ها دارای ویژگی های زیر هستند:
- هر دو قابل تغییر هستند؛
- هر دو پویا هستند (در صورت نیاز می توانند رشد کرده و کوچک شوند)؛
- هر دو می‌توانند تودرتو باشند (یک لیست می‌تواند شامل فهرست دیگری باشد، یک فرهنگ لغت می‌تواند حاوی فرهنگ لغت دیگری باشد، یک فرهنگ لغت همچنین می‌تواند حاوی فهرست باشد و بالعکس).
فرهنگ لغت با لیست ها عمدتاً در نحوه دسترسی به عناصر متفاوت است:
- عناصر فهرست با موقعیت آنها در فهرست از طریق نمایه سازی قابل دسترسی هستند.
- عناصر فرهنگ لغت با استفاده از کلیدها قابل دسترسی هستند.
دیکشنری ها ساختار داده ای هستند که در پایتون پیاده سازی شده اند و بیشتر به عنوان آرایه انجمنی شناخته می شوند. یک فرهنگ لغت از مجموعه ای تشکیل شده است. جفت کلید -value. هر جفت کلید-مقدار کلید را به مقدار مربوطه نگاشت می کند.
ایجاد فرهنگ لغت
می‌توانید با قرار دادن فهرستی از جفت‌های کلید-مقدار جدا شده با کاما در پرانتزهای فرفری (
{}) یک فرهنگ لغت تعریف کنید. یک دونقطه (
:) هر کلید را از مقادیر یک مرتبط با آن:
d = {
<کلید>: <مقدار>,
<کلید>: <مقدار>,
.
.
.
<کلید>: <مقدار>
}
می توانید با تابع داخلی dict() یک فرهنگ لغت ایجاد کنید. آرگومان dict() باید دنباله ای از جفت های key-value باشد. لیستی از تاپل ها برای این کار خوب است:
d = دیکته ([
(<کلید>، <مقدار>)،
(<کلید>، <مقدار)،
.
.
.
(<کلید>، <مقدار>)
])
شما می توانید محتویات لیست را به سادگی با دستور print() روی صفحه نمایش دهید.